|
мае новыя вершы ~ мои новые стихи * З табою – Без цябе. Трывожна і спакойна. Заваражыла нас Самотная струна. Зусім не пахне бэз, Скамечаны, прагорклы, І сонца пад вадой Даўно не сніцца нам. 5.06.04 * Мой настрой як згустак суму. Ты нашто мяне прыдумаў? Мо, каб праспяваць уночы Пад мелодыю дажджу?.. Дзе слупкі, а дзе куплеты? Хто сказаў, што ты – з паэтаў? Ты ж маё чытаць не хочаш, Як табе не падпішу. 14-15.07.04 * Я нічога не гавару, А таму не чакаю адказу. Я – у чоўнік сцюдзёных рук – Дождж лаўлю ў марнаванні часу. Што з табою, што без цябе – Бачу зноў выпадковы бераг. І глыбока схаваны свет Адчувае ваганне веры. Ты і я – а інакш ніяк, Нас з табою звяла навальніца. Ты забыў парасон, а я Запрасіла пад свой – абсушыцца… 16-17.09.04 * Я ляжу, Гляджу – у неба. Ведаеш, там столькі птушак, Столькі адзінокіх душаў, Столькі сплаканых вачэй… Небу ў цяжар іх трывогі, Але ўсіх рэлігій богі Раяць патрываць яшчэ. Дакрычацца – няма змогі. Душы-птушкі, Вас ці ўчуюць? Час бяжыць… Вада цячэ… 4.11.04 * Першы снег - І гадзіннік спыняе свой бег. І калматыя цені - У хітраспляценнях. Узаемная непагадзь Не супадзенне - Сёння нашыя сэрцы Студзіў першы снег. А па шыбах сцякае святая вада... І апошнія ноты замерзлі ў вушах. Як няма чаго слухаць, тады прачытай: Калі снег скажа "не", значыць дождж скажа "так". Снег ці дождж? - Хто б ні быў, ты мяне не трывож. Плач пад вокнамі ўночы - Пачую аднойчы І праз шыбу зірну Ў твае сумныя вочы Толькі раз, каб задумацца Снег ты ці дождж. А па шыбах сцякае святая вада... І апошнія ноты замерзлі ў вушах. Як няма чаго слухаць, тады прачытай: Калі дождж скажа "не", значыць снег скажа "так". 18.11 - 28.12.2004 * Мой горад чакаў. У здранцвелым чаканні Стаялі дамы і сівелі снягі. І я ў завірусе на плошчы вакзальнай Чытала з табло за радкамі радкі. Чытала. Чакала. Было іх нямала - Мой горад чакаў - і былі цягнікі. І нечыя стрэчы на ганку вакзала. І дотык пяшчотны да любай шчакі. А я ўсё чытала, а я ўсё чакала, Мой горад чакаў - не было ў ім цябе. І зала чакання зрабілася залай Адчаю майго і няўмення цярпець. Чарговыя цягнік - і чарговыя стрэчы. Мой горад чакаў - і чакала ў ім я. Не ты - завіруха мне ўхутвала плечы. І стукала ў скроні мае цішыня... 6.02.2005 |
Реклама от Яндекс
